Właściwości farmakologiczne (działanie):
Trilostan należy do grupy leków hamujących wydzielanie hormonów kory nadnerczy, których działanie polega na hamowaniu syntezy kortyzolu (antykortykosteroidy). Trilostan selektywnie i odwracalnie hamuje działanie enzymatycznego układu izomerazy 3-ß-hydroksysteroidowej, blokując w ten sposób produkcję kortyzolu, kortykosteronu i aldosteronu. Stosowany w leczeniu nadczynności kory nadnerczy, powoduje zmniejszenie produkcji glikokortykosteroidów i mineralokortykosteroidów, co prowadzi do zmniejszenia ich stężenia we krwi. Trilostan jest również antagonistą egzogennego hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), nie wykazując bezpośredniego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy oraz na układ sercowo-naczyniowy.
Badania biodostępności wykazały, że trilostan jest szybko i łatwo wchłaniany z przewodu pokarmowego, a obecność karmy wpływa korzystnie na jego przyswajalność u psów. Trilostan jest zwykle szybko eliminowany z osocza, osiągając maksymalne stężenie po 0,5 do 2,5 godz. i wracając do poziomu wyjściowego po 6-12 godzinach od chwili podania.
Nie stwierdzono akumulacji trilostanu lub jego metabolitów w organizmie zwierząt.

Wskazania lecznicze:
Leczenie nadczynności kory nadnerczy spowodowanej przez chorobę nadnerczy lub przysadki mózgowej (zespół / choroba Cushinga) u psów.

Przeciwwskazania:
Nie stosować u zwierząt z pierwotnymi schorzeniami wątroby i/lub niewydolnością nerek.
Nie stosować u ciężarnych lub karmiących suk oraz u zwierząt przeznaczonych do rozrodu.
Szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu produktu u psów ze stwierdzoną wcześniej anemią, ponieważ leczenie może powodować dalsze zmniejszenie hematokrytu (PCV) i stężenia hemoglobiny. Powyższe parametry powinny być regularnie monitorowane.

Działania niepożądane:
W razie zauważenia jakichkolwiek poważnych skutków lub skutków niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza weterynarii.
Należy odróżnić objawy zespołu abstynencyjnego po zaprzestaniu kortykosteroidoterapii lub hipokortyzolemię od niedoczynności kory nadnerczy (poprzez pomiar poziomu elektrolitów w surowicy krwi). Mogą wystąpić objawy związane z jatrogenną niedoczynnością kory nadnerczy, takie jak osłabienie, letarg, anoreksja, wymioty i biegunka, szczególnie w przypadku niewłaściwego monitorowania stanu zdrowia. Objawy te zwykle ustępują w różnym czasie po zakończeniu leczenia. Może również wystąpić ostry przełom nadnerczowy (zapaść). U psów leczonych trilostanem, u których nie stwierdzono niedoczynności kory nadnerczy, obserwowano letarg, wymioty, biegunkę i anoreksję. U psów poddanych leczeniu, stwierdzono pojedyncze przypadki martwicy nadnerczy, które mogą powodować niedoczynność kory nadnerczy. Stosowanie produktu może powodować ujawnienie objawów subklinicznej niewydolności nerek. Ze względu na obniżenie poziomu endogennych kortykosteroidów, leczenie może powodować ujawnienie objawów zapalenia stawów.
W trakcie leczenia zanotowano niewielką ilość nagłych zgonów. Inne, łagodne, rzadko występujące działania niepożądane to ataksja, ślinotok, wzdęcia, drżenie mięśni i zmiany skórne.

Interakcje:
Brak dostępnych informacji dotyczących interakcji z innymi produktami leczniczymi. Nadczynność kory nadnerczy występuje zwykle u psów starszych, z których wiele otrzymuje równocześnie inne rodzaje leków. W badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z innymi produktami leczniczymi. W przypadku, gdy trilostan jest stosowany łącznie z diuretykami oszczędzającymi potas lub inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), należy wziąć pod uwagę ryzyko hiperkaliemii. Przy równoczesnym stosowaniu wyżej wymienionych leków, lekarz weterynarii powinien dokonać oceny bilansu korzyści/ryzyka, ponieważ u psów leczonych równocześnie trilostanem i inhibitorami ACE zanotowano kilka przypadków zgonów (również nagłych).

Okres karencji:
Nie dotyczy.

Specjalne ostrzeżenia:
Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Większość przypadków nadczynności kory nadnerczy zostaje zdiagnozowana u psów w wieku 10-15 lat, u których często występują także inne procesy chorobowe.
Szczególnie istotne jest ich przebadanie w kierunku pierwotnych schorzeń wątroby i niewydolności nerek, stanowiących przeciwwskazania do stosowania leku.
Szczególnej obserwacji powinny być poddane przypadki współistniejącej cukrzycy i nadczynności kory nadnerczy.
Wcześniejsze leczenie psów mitotanem powoduje redukcję czynności nadnerczy. Z danych doświadczalnych wynika, że podawanie trilostanu należy rozpocząć najwcześniej miesiąc po zaprzestaniu podawania mitotanu. Zalecane jest monitorowanie czynności nadnerczy, ponieważ psy mogą być bardziej podatne na działanie trilostanu.
W trakcie leczenia zalecane jest monitorowanie parametrów krwi pod kątem wystąpienia ww. objawów. Należy zwrócić szczególną uwagę na poziom enzymów wątrobowych, elektrolitów, mocznika i kreatyniny.
W przypadku, gdy w teście stymulacji ACTH przeprowadzonym w ramach monitoringu, nie nastąpi wzrost stężenia kortyzolu, należy przerwać leczenie na 7 dni, a następnie rozpocząć je od nowa, od niższej dawki. Po kolejnych 14 dniach należy powtórzyć test stymulacji ACTH. Jeżeli jego wynik w dalszym ciągu nie wykazuje wzrostu stężenia kortyzolu, należy wstrzymać leczenie do momentu nawrotu objawów nadczynności kory nadnerczy. Powtórzyć test stymulacji ACTH po miesiącu od ponownego rozpoczęcia leczenia.
Kluczowe znaczenie dla powodzenia leczenia ma prawidłowa diagnoza wzmożonego wydzielania hormonów kory nadnerczy.
W przypadku, gdy leczenie nie przynosi efektów, należy ponownie zweryfikować diagnozę. Konieczne może być zwiększenie dawki.
Przedawkowanie: przedawkowanie może powodować wystąpienie objawów niedoczynności kory nadnerczy (letarg, anoreksja, wymioty, biegunka, objawy sercowo-naczyniowe, zapaść). Długotrwałe podawanie zdrowym psom dawek 3-krotnie większych od zalecanych nie spowodowało zwiększenia śmiertelności, jednak zgony mogą występować w przypadku podania wyższych dawek psom z nadczynnością kory nadnerczy.
Nie istnieje odtrutka specyficzna dla trilostanu. W przypadku przedawkowania należy przerwać leczenie; w zależności od występujących objawów, wskazana może być terapia podtrzymująca, polegająca na podawaniu kortykosteroidów, poprawie bilansu elektrolitów i terapii płynami. W przypadkach ostrego przedawkowania, korzystne może być wywołanie wymiotów, a następnie podanie węgla aktywnego.
Jatrogenna niewydolność kory nadnerczy ustępuje zwykle w krótkim czasie od zakończenia leczenia, jednak u niewielkiego odsetka psów efekty działania leku mogą utrzymywać się dłużej. W tej sytuacji po tygodniowej przerwie w leczeniu trilostanem, kurację należy rozpocząć ponownie od zmniejszonej dawki.
Specjalne środki ostrożności dla osób podających produkty lecznicze weterynaryjne zwierzętom: tyrilostan może zmniejszać syntezę testosteronu i ma właściwości antyprogesteronowe. Kobiety w ciąży lub planujące zajście w ciążę, powinny unikać kontaktu z produktem.
Po podaniu lub przypadkowym kontakcie z produktem należy umyć ręce wodą z mydłem.
Zawartość kapsułek może wywoływać podrażnienie lub uczulenie skóry i oczu. Kapsułek nie należy otwierać ani dzielić. Po przypadkowym pęknięciu kapsułki i kontakcie granulek z oczami lub skórą, należy je natychmiast przemyć dużą ilością wody. Jeżeli podrażnienie utrzymuje się, należy zwrócić się o pomoc lekarską.
Po przypadkowym połknięciu, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie produktu.
Osoby ze stwierdzoną nadwrażliwością na trilostan lub którąkolwiek z substancji pomocniczych, powinny unikać kontaktu z produktem.
Konieczne może być leczenie objawowe niedostatecznego wydzielania hormonów kory nadnerczy.
Leków nie należy usuwać do kanalizacji ani wyrzucać do śmieci.
O sposoby usunięcia bezużytecznych leków zapytaj swojego lekarza weterynarii.

Warunki przechowywania i transportu:
Przechowywać w temperaturze nie przekraczającej 25°C.
Nie używać po dacie ważności podanej na blistrze.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

Okres trwałości:
2 lata od daty produkcji.

Postać:
kapsułki

Opakowanie:
3 blistry 10 kapsułek.