Benakor® F 5 mg tabletki dla psów

Skład: każda tabletka zawiera:
* 4,6 mg benazeprilu (co odpowiada 5 mg chlorowodorku benazeprilu)
* Barwnik: tlenki żelaza (E172) 0,5 mg

WSKAZANIA:
Leczenie objawowe zastoinowej niewydolności serca zarówno ze stosowaniem terapii wspomagającej stosowanej w leczeniu niewydolności serca jak i bez stosowania takiej terapii.

PRZECIWWSKAZANIA:
Nie należy stosować u psa, u którego stwierdzono zmniejszoną pojemność minutową serca spowodowaną zwężeniem aorty, zwężeniem zastawki dwudzielnej lub zwężeniem ujścia tętnicy płucnej lub w przypadku stwierdzenia objawów hipotensji. Nie należy stosować w przypadku znanej nadwrażliwości na inhibitory ACE (Angiotensin-Converting Enzyme- enzym konwertujący angiotensynę) lub którykolwiek ze składników leku.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:
Na początku procesu leczenia może wystąpić spadek ciśnienia krwi.
W rzadkich przypadkach można zaobserwować znużenie lub senność.
Chlorowodorek benazeprilu może prowadzić do zwiększonego stężenia kreatyniny w osoczu.
Rzadko mogą wystąpić przejściowe objawy hipotensji, takie jak letarg i ataksja.
W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek poważniejszych objawów lub innych objawów nie wymienionych w ulotce, poinformuj o nich swojego lekarza weterynarii.

DOCELOWE GATUNKI ZWIERZĄT:
Pies.

DAWKOWANIE I DROGA PODANIA:
Zalecana doustna dawka wynosi 0,25 mg chlorowodorku benazeprilu/kg masy ciała raz dziennie. Dawka ta może być podwojona (podawana nadal raz dziennie) jeśli w ocenie klinicznej będzie to konieczne i zalecone przez lekarza weterynarii.
Jeśli używa się przepołowionych tabletek: umieścić pozostałą połowę podzielonej tabletki z powrotem w opakowaniu konturowym i przechowywać w suchym miejscu w temperaturze poniżej 25ºC. Pozostałą połówkę tabletki zużyć przy kolejnym podawaniu leku.

ZALECENIA DLA PRAWIDŁOWEGO PODANIA:
Stosować wyłącznie u zwierząt. Podanie wyłącznie doustne.

SZCZEGÓLNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI PRZY PRZECHOWYWANIU:
Przechowywać w miejscach niedostępnych do dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Nie stosować po upływie terminu ważności podanej na opakowaniu.

OSTRZEŻENIA SPECJALNE:
W trakcie testów klinicznych nie zaobserwowano żadnych śladów toksyczności nerkowej produktu u psów. Jednakże, jak w przypadku rutynowego postępowania przy niewydolności nerek, zaleca się monitorowanie poziomu mocznika i kreatyniny w osoczu krwi.
Nie należy gwałtownie przerywać lub ograniczać terapii.

Po użyciu umyć ręce.

Kobiety ciężarne powinny szczególnie unikać przypadkowego kontaktu z lekiem, ponieważ, jak wykazano, inhibitory ACE mają wpływ na nienarodzone dziecko w okresie ciąży u ludzi.

Jeśli dojdzie do przypadkowego połknięcia leku przez dziecko, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie.

Nie należy stosować u suk w ciąży lub karmiących lub u suk przeznaczonych do rozmnażania. Bezpieczeństwo tego produktu nie zostało przebadane u psów w okresie rozrodczym, w ciąży lub będących w okresie laktacji. Badania laboratoryjne na szczurach wykazały toksyczny wpływ benazeprilu na zarodek przy dawkach, które nie były toksyczne dla matki ( nieprawidłowości w drogach moczowych płodu). Wykazano, że inhibitory ACE powodują u ludzi wady rozwojowe w okresie ciąży.

Zmiany morfologiczne takie jak hipertrofia i hiperplazja aparatu przykłębuszkowego, wzrost poziomu mocznika w osoczu krwi oraz obniżona waga serca u psów zdrowych spowodowana inwolucją zostały zaobsrwowane po podaniu dawek większych niż 10 mg/kg.
Może pojawić się przejściowo odwracalna hipotensja w razie przypadkowego podania dawek większych niż zalecane. Leczenie objawowe polega na podaniu wlewu dożylnego z izotonicznego roztworu soli.

U psów z niewydolnością serca stosowano benazepril w połączeniu z digoksyną, diuretykami oraz lekami przeciwko arytmii bez widocznych niepożądanych interakcji. U człowieka, połączenie inhibitorów ACE oraz NSAID (Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drug- niesterydowe leki przeciwzapalne) może prowadzić do obniżonej skuteczności przeciwnadciśnieniowej lub upośledzonej czynności nerek. Połączenie benazeprilu i innych środków przeciwnadciśnieniowych (np. blokery kanałów wapniowych, beta-blokery lub diuretyki), środków znieczulających i uspokajających może prowadzić do addycyjnego efektu hipotensyjnego. Dlatego też równoczesne stosowanie NSAID lub innych leków, które mogą powodować efekt hipotensyjny należy dokładnie rozważyć. Czynność nerek oraz objawy hipotensji (letarg, osłabienie itd.) powinny być bacznie obserwowane i leczone tak jak jest to konieczne. Nie można wykluczyć interakcji z diuretykami oszczędzającymi potas jak spironolakton, triamteren lub amylorid. Zaleca się monitorowanie poziomów potasu w osoczu w trakcie stosowania benazeprilu w połączeniu z diuretykami oszczędzającymi potas ponieważ istnieje możliwość pojawienia się reakcji zagrażających życiu.